"The sign of the quilter"

Wij, quilters hebben het niet zo gemakkelijk. Als je bij een borduurster gaat kijken dan zie je een zeer prettige borduurnaald. Wat bedoel je nou toch, hoor ik de niet-quilter zeggen? Nou dat zal ik eens uitleggen,...

Als wij al die lapjes aan mekaar hebben gezet, dan is het de bedoeling dat het een echte quilt wordt. Een quilt is pas een quilt, als-t-ie gequilt is,... Ja lekker duidelijk,...

Wij leggen 3 lagen op mekaar (de top, de vulling en de achterkant) en bevestigen die aan mekaar door er een quiltpatroon op te maken. Daar ga ik verder niets over vertellen, dat is weer een ander verhaal. Waar het mij om gaat is met welk attribuut we doorquilten/doorpitten.
Dat is een venijnig naaldje, je ziet het bovenop de klos zitten. Het is klein en, dat is erg belangrijk, het heeft een gemeen scherpe punt. Dat moet ook, want anders kom je nooit door die drie lagen heen,...

Ze zijn er in verschillende maten en merken. Ik gebruik die hierboven, het kleinste maatje. Voor de zere vinger is er natuurlijk al van alles bedacht. Een Aunt Becky, een vingerhoed, eventueel met een leren hoesje, een lepeltje,...en vast nog veel meer,...
Het punt is, dat ik daar allemaal (nog) niet mee kan werken,... Je hebt dan namelijk geen gevoel meer in je vinger. Dat is natuurlijk heel prettig, maar dat gevoel heb ik nodig om te kunnen quilten.
Het gevolg is dat je een eeltlaagje(een rondje) op je vinger krijgt. En soms is dat laagje enigszins "lek"geprikt,.....
Zo, nu weet je meteen wat ik bedoel met  "The sign of the quilter" , Wij zijn een soort E.T. onder de handwerkers,...
Tja, hele rare mensen die quilters,...