"De kraamquilt voor Willemijn"

Vier jaar geleden begon ik op mijn eenenveertigste aan een nieuwe uitdaging.

 Lang voordat ik moeder werd, had ik de Bibliotheekacademie gedaan, gevolgd door een jaartje Engels aan de Universiteit van Nijmegen. Dat laatste was een droom, maar bleek niets voor mij te zijn. Dus solliciteerde ik voor een baantje als secretaresse bij de Sociale Dienst in Tilburg. Wonder boven wonder,...ik kreeg de baan nog ook.

Toen zeer onverwachts, onze oudste zich aankondigde, besloot ik weldra te stoppen met werken buitenshuis,... Ik vond het geweldig om thuis te zijn! Daarom wilde ik, jaren later, beslist niet mijn vorige baantjes hervatten toen ik weer noodgedwongen, buitenshuis, aan de slag moest.

Ik bedacht me dat ik iets wilde gaan doen, dat ik leuk vond,... en dat was kraamverzorgende. Ik heb er veel commentaar opgehad. Want met mijn vooropleiding kon ik toch beter verloskundige worden! Tja, daar had ik nou net geen zin in. Ik wilde dat prille, huiselijke geluk zo graag meemaken. Dus schreef ik mij in voor de Verkorte Kraamopleiding aan het Deltion College te Zwolle.

Het is een opleiding van één schooljaar, afgewisseld met school en 400 uur stage. Ga maar na, dat dat, naast een huishouden met 4 opgroeiende pubers, zwaar is. Ik heb ook meerdere malen zitten te zuchten achter mijn studieboeken. En, o, wat was het spannend om 's-nachts opgeroepen te worden voor mijn eerste bevalling!

De docente Verpleegkunde waarschuwde ons, de studentes, al. Pas op, want een vrouw wil alles perfect doen, je school, je werk, een je gezin, dus denk ook eens aan jezelf,....want anders kom je jezelf echt tegen,...

Dat was ook zo. Vaak zag één van ons het niet meer zitten.  Maar dat is het voordeel met zo'n verzorgend beroep, we hielpen mekaar enorm.

Natuurlijk wilde ik ook nog graag quilten, maar vind daar maar eens de tijd voor,... Daarom begon ik met het maken van kleine quiltjes. Ik had geen plannetje gemaakt.

Nee, ik koos gewoon een patroontje uit het grappige boekje, en zocht er wat lapjes bij. Dat boekje is "Twenty Little Patchwork Quilts" van Gwen Marston en Joe Cunningham.

Het bleek een goed idee te zijn. Want vaak kon ik aan het einde van de dag geen 'pap' meer zeggen. En wat was het dan heerlijk om gewoon rustig die patroontjes uit te knippen, de lapjes aan mekaar te zetten,..en de kleuren van dat moment, van dat gevoel uit te kiezen,...

Tijdens de opleiding moesten we ook nog een scriptie schrijven, en die verdedigen. Man, wat zag ik daar tegenop! En, wat gaven die lapjes weer veel troost,... De scriptie ging heel goed, hij is uiteindelijk nog gepubliceerd in een vakblad. Geinig.

Toen ik al die kleine quiltjes had gemaakt besloot ik ze aan mekaar te zetten. Dat kostte wel enig denkwerk, want ze waren niet allemaal van gelijke grootte,... De kleurencombinatie was ook niet vloeiend te noemen, die bruine, paste er immers niet echt bij. Maar dat gaf niet. Het was mijn kraamquilt. Die omlijst werd door een rand van roze en blauwe vliegende ganzen,...

In de zomer kon het doorpitten beginnen. De achterkant werd een lap van roze flanel. Tegen de tijd dat ik opgeroepen werd voor mijn eerste gezin, als zelfstandig kraamverzorgende, was de quilt klaar. Hij is nu van Willemijn, mijn jongste, die zich er heerlijk in kan nestelen.

En dat mag ook wel, want zij moet me vaak missen,...Maar ik geloof dat dat niet altijd erg is, want moeders kunnen ook weleens zeuren,... 

Bowtie -  Gwen's Tulip -  Windmill
Four Patch -  Sugar Bowl - Puss in the Corner
Propeller -  Nine Patch -  Jacob's Ladder