"Van Dansende Dametjes, DorusSnorren en Uiensoep,..."

Heerlijk om een zondag voor je te hebben liggen, waar niets moet, alles mag.

Hoewel,... als m'n collega de ooievaar om hulp roept, moet ik natuurlijk meteen aan het werk. Dat heb je, als je als kraamverzorgende op wacht staat. M'n uniform hangt klaar en de ingepakte tas staat ernaast.

Gisteren toch de gok gewaagd en naar mijn mam gegaan.

 Mijn mam had het nodig om 'n dagje haar jongste dochter om zich heen te hebben. De januari maand is niet haar maand. Gelukkig nog een paar dagen en dan duurt het weer 11 maanden eerdat 't januari is.

Wie er met me meegingen?

De Dansende Dametjes, natuurlijk.

Die zorgen altijd meteen voor een gezellig sfeertje.

Mijn mam en ik gingen eerst naar het tuincentrum voor mooie roze azalea's voor binnen en vrolijke gele violen voor buiten. Het waren van die grappige violen, jeweetwel, 't lijkt net of ze een gezichtje hebben met een hele grote Dorussnor.

Daarna na het kerkhof om het graf van ons pap te bezoeken. Het geeft me rust om daar te zijn.

Alles was weer mooi geharkt, daar zorgt 'n meneer voor. Die meneer is er de hele dag. Hij kent alle graven, weet precies wie waar ligt. Hij maakt ook altijd 'n praatje, en dat maakt het kerkhof voor mij, en ik denk ook voor mijn mam, menselijker.

Vlakbij het graf van mijn pap staat een bankje en daar gaan we vaak zitten. Nu niet, want daar was 't een beetje te koud voor.

Toen weer rustig op ons gemak naar het huis van mijn mam. En terwijl mijn mam zat te babbelen, smeerde ik boterhammen en terwijl zij de puzzel in het Brabants Dagblad aan het invullen was, was ik bezig met de Dansende Dametjes.

Mijn mam vond ze mooi.

Ze kleurde ook zo goed bij de bank,...

vond ze,...

Nee mam.

;o)

Aan het eind van de middag zwaaide mijn mam me uit en reed ik vanuit het Brabantse land naar de Kop van Overijssel.

Het was fijn om het oude Zuiderzeestadje binnen te rijden en de eeuwenoude huizen rond de Kolk te zien staan.

Het was heerlijk om de uiensoep buiten in het steegje al te ruiken, die mijn Lief aan het maken was. 

Zucht, ik was weer thuis.

Mijn Lief was druk aan het uien snijden want hij had een enorme pan geleend van de overbuurman. Jeetjemineetje we hebben nu LITERS uiensoep.

(20 liter uiensoep vertrouwd mijn Lief me glunderend toe, nadat ik dit verhaaltje aan hem heb voorgelezen. Laat de winter maar komen, wij zijn voorbereid,...)

En terwijl mijn Lief aan het kokkerellen was, zat ik met de Dansende Dametjes aan de keukentafel.

Ze schieten al lekker op.

Hoe ver ik ben, wil je weten?

Zo ver.

Flauw hè, nu zie je er nog niet veel van.

Deze keer hangen ze ergens anders.

Ik heb de dansgroepen i.p.v op de Nearly Insane nu eens op de Dronkemanspad quilt geprikt.

 Dat is ook een enorme joekel van een quilt.

 Maar niet groot genoeg voor de Dansende Dametjes,...

Als alle 4 de dansgroepen klaar zijn, moet immers het middenstuk er ook nog bij.

Kijk hier kun je het beter zien, met de onderste rij ben ik nog bezig.

Fijne zondag allemaal, en