"Hoi Lieve Pap"

Daar ben ik weer, je jongste dochter.

Het is nu twee jaar geleden dat jij overleed na een zwaar ziekbed. Rond deze dagen staat de tijd altijd even stil.

Dan komen de herinneringen naar boven. Het eerste jaar waren dat vooral de laatste momenten met jou.

Maar nu is dat aan het veranderen, het is tenslotte AL 2 jaar geleden.

"AL",

tenminste dat schrijf je dan, maar zo voelt het niet.

Ik mis je nog heel erg. Natuurlijk slijt het verdriet.

Dat is in dit tweede jaar gebeurd.

Gelukkig.

Want daardoor wist en voelde ik weer ineens hoedat jij eerst was, voordat je zo ziek werd.

Mijn lieve pap, die zo gek kon doen. Die grapjes maakte, en zelden boos werd.

En dat is heel fijn, dat wilde ik je even zeggen

Je zult het wel druk hebben daar boven op je wolkje.

Het is tenslotte hier op aarde allemaal sport wat de klok slaat. En daar ben jij een groot fan van.

Je kunt nu natuurlijk hartstikke makkelijk van de ene wedstrijd overschakelen naar de andere. En waarschijnlijk zal er ook niemand meer voor het beeld lopen.

Want, eerlijk gezegd, daar kon je best wel een klein beetje geïrriteerd door raken.

Maar misschien was je dat laatst ook, toen Nederland aan het voetballen was?

Weet je nog pap die *80*  bloemetjes die ik toen maakte?

Ik heb er nog steeds niets mee gedaan. Op de één of andere manier werd het quiltje droevig, en dat wil ik niet.

Jij was immers een vrolijke pap.

Ik heb nu 2 ideeën voor een quilt. Moet er nog effe over prakkizeren, en dan gewoon beginnen.

Maar, ik zie jou in gedachte al knikken, van dat komt wel goed, dat kan die krullebol wel.

Dag pap,

groetjes van je jongste dochter.

O ja pap wacht even, hier ben ik weer, er is een kleinkind dat wel wat extra steun kan gebruiken,

niet vergeten hè,

dat je onze beschermengel bent,...

;o)

Het verhaal van de 80 bloemetjes is hier (klik) te vinden.

"Het is zo ver"

Donderdag, 28 juni, belooft een hele warme dag te worden.

Zo eentje waarvan we er nog niet zo heel veel hebben gehad dit jaar.

Tenminste, niet in de eerste zomermaand van 2012.

Hè Bregje?

;o)

Na alle regen van de afgelopen tijd, is het dan ook niet verwonderlijk dat menigeen verzucht,....

Was dat altijd maar zo,....'

Maar er zijn er ook onder ons te vinden,

 die ZEKER weten dat het 'Altied Zo,... ' is.

Zo'n dag dat een mandjeslappie naar buiten 'springt;

 zodat je er in het, echt waar, o zo vroege daglicht een fotootje van kunt maken.

En omdat die mandjes er zo leuk bij gaan liggen worden het al heel snel,....

een heleboel foto's,....

Maar da's logisch, het zijn tenslotte ook heel veel mandjes.

Of ze er in 't voormalige Zuiderzeestadje al aangewend zijn,

dat er zo'n Goof woont,

 die vroeg in de morgen, op straat,

een staatsieportret staat te maken van een lapjesdeken in wording,

dat zou ik niet weten,...

We hadden in ieder geval een heleboel bekijks.

Fijne dag vandaag met een heleboel Zon & ook wat Schaduw svp,....

Geniet ervan, het is ZOMER,

en dat moeten we vieren.

;o)

"When The Cold Wind Blows"

Zou het nu echt zo zijn, dat morgenvroeg, de herfstzomer voorbij is? Eerlijk gezegd vind ik het in de haven van het voormalige Zuiderzeestadje, zelfs al naar herfst ruiken,....

Normaal gesproken voor mij een heerlijke tijd.

Maar nu nog even niet.

Bij herfst hoort ook lekkere appeltaart, net uit de oven, met een schep slagroom,.... en een grote mok gloeiendhete, sterke koffie.

Oei, laat ik het snel ergens anders over hebben, want anders gaat het faliekant mis met m'n dieet.

In 't nieuwe oude Huis, zit je op de eerste rij als het om het bekijken van bootjes gaat. Ik heb er helemaal geen verstand van, maar val gewoon voor een bepaald model. En die hierboven, die vind ik zo leuk.

Heb er snel een kiekje van gemaakt. Net op tijd. Het bootje is weer weggevaren. Waarschijnlijk op zoek naar de zon, maar die komt hier morgen ook, zo beloofde de weerman.

Dat zal vreemd & fijn zijn,...

Om buiten op het bankje te kunnen zitten.

Leuk hoor bootjes, maar wat wordt er verder op quiltgebied gedaan, vraag je je misschien af?

Mandjes, mandjes, mandjes,... het is al mandjes wat de klok slaat.

Mocht je niet weten welke,

het zijn de Trick or Treat mandjes uit het boek 'When the cold wind blows', van de dames van Blackbird Designs.

Wel een héél toepaslijke quilt voor deze zomer.

Oeps.

Het zal toch niet daardoor komen,...?

SORRY

;o)

Er liggen nog een paar mandjes te wachten om ge-appliqueerd te worden. De één gaat op een broderie ondergrondstofje.

Een andere, zoals dit flanelletje ook.

Een stippeltje op z'n tijd vind ik ook geinig.

Of een streepje met piepkleine 'stipjens' zoals Swiebertje zou zeggen.

 Klik op de link voor aflevering 1, tenminste als je zin hebt in wat jeugdsentiment.

Dat het bij Swiebertje ook zo regent is toeval, echt waar.

Als deze 4 af zijn, kunnen ze aan de grote mandjeslap gezet worden. Hoewel groot, het is eigenlijk een gigantische LAP,....

Of sleep kijk maar,...

Dat vind ik nu zo leuk van het quilten.

Dat je van heel veel kleine stukjes, zo'n enorme unieke quilt maakt.

Da's GENIETEN.

Fijne dag allemaal,

en

"Joep en de Poezenfamilie"

Jaren geleden wist Mijn Maatje het al zeker, katten vond hij niet leuk, en die zouden ook nooit in huis komen.

Dat was duidelijke taal, en ik geloofde daar heilig in, aan zo'n besluit valt niet te tornen.

Maar ja,...

Met 4 kleine kinderen in 'n huis op het platteland, is er geheid 'n keer het moment daar dat er eentje thuis komt met een schattig jong poesje,....

Mama, mag ik 'm houden?

NEE.

Je weet wat papa gezegd heeft, wij mogen GEEN poezen.

Een paar uur later kwam papa thuis,

en toen mocht 't wel.

Hè?

Ja, ik kan toch niet anders, als Thomas me dat zo lief vraagt, was zijn verweer.

Aha,.... da's goed om te weten,.....

 Kater Joep was de eerste.

Hij kwam bij ons in huis, en ik ben heel erg blij met hem. Hij weet precies waar 'n muis zit. En is mijn eigen Lijfwacht Tegen Muizen.

Want muizen,....echte muizen,... daar houd ik weer niet van.

En die zijn er met heel véél op 't platteland.

Als je 4 kinderen hebt, en ééntje mag er een poesje, dan is het absoluut niet eerlijk als de rest dat niet mag.

En zo kwam het dat in een mum van tijd, iedere koter zijn of haar eigen poezenbeest had.

Wat een GELUK.

Behalve dan voor Mijn Maatje, want hij heeft echt een hekel aan katten.

Natuurlijk moesten we wel eens afscheid nemen van een geliefde poes. Dat was dan intens verdrietig. Dat vond Mijn Maatje ook,

 niet voor hem, als fervent kattenhater,

maar voor kindlief.

 Daarom ging hij op een bepaalde dag samen met Willemijn op stap, ik mocht ook mee,... om 2 jonge zwart witte katertjes op te halen.

Het waren echte katjesdrop-katten.

Heel gezellig ook.

Ze werden door Willemijn Tulio & Miquel genoemd.

Tot de dag dat één van de dropjes-katers op de slaapkamer van Willemijn aan het bevallen was.

Uhm, we hadden blijkbaar iets over het hoofd gezien,...

Miquel kreeg 3 kittens, waarvan er 2 't heel goed deden en voorspoedig opgroeiden. Dat zijn Meisje en Meneer Vent.

Tulio bleek geen oom maar een echte Tante te zijn, die zich ook liefdevol ontfermde over de kroost van haar zus.

Zij zorgt er altijd voor dat iedereen in huis een grondige wasbeurt krijgt, ook Bregje,...

(een weektaak).

Het kroost was trouwens niet van Joep, want Joep is een echte Jeweetwelkater. Miquel had waarschijnlijk een kortstondige romance met één of andere vrijer van de boerderij naast ons.

Joep & de Familie mogen mekaar niet zo.

Hoewel de Familie nergens moeite mee heeft, maar Joep wel. Hij distantieert zich altijd graag van het, in zijn ogen, gewone kattenvolkje.

Negeert ze dan ook het liefst, en als dat niet lukt, krijgen ze gewoon een oplawaai van hem.

Da's niet aardig JOEP.

Joep zit er niet mee.

Nu is het al een tijdje zo, dat Mijn Maatje, ik, en Bregje natuurlijk, in 't Nieuwe Oude Huis wonen samen met de katten.

Onze kinderen mogen in hun studentenhuis helaas geen poezenbeesten. Tot groot verdriet van die 2 jongste van ons.

Maar natuurlijk nog meer van Mijn Maatje,....

;o)

Ik snap het ook niet, want in het studentenhuis van Willemijn stikt het echt van de muizen. En laten haar katten nu enorm goede muizenvangers zijn.

Dus piece of cake lijkt mij zo.

Maar nee, dat heb ik helemaal verkeerd gedacht, ook onder de studenten zijn kattenhaters te vinden.

Liever een muis in huis, met z'n hele familie, dan een snorrend poezenbeest.

Nou ja.

Dus voorlopig,....

kunnen er nog steeds een heleboel poezenplaatjes gemaakt worden.

O ja, had ik al verteld dat Miquel al jaren dolverliefd is,....

Op wie?

Op Mijn Maatje natuurlijk, en zij gedraagt zich als een echte Maatjes-Stalker.

Zielig hè,...

;o)

Dat was het poezennieuws voor deze keer.

Fijne dag allemaal,

en,

Thomas & Willemijn,

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

van mama

&

Joep,

en

Tulio, Miquel, Meisjes & Meneer Vent.

"Onze Goof in Etten-Leur"

Het was nog vroeg op die zaterdagmorgen, 23 juni, toen ik na een lieve logeerpartij bij Mijn Mam van de ene kant van 't Brabantse land naar de andere kant reed. 

Waar de reis naar toe ging?

Naar Quiltshop Leur,(klik) in Etten-Leur, waar ik op die dag, twee keer 'n trunkshow mocht geven.

Deze Goof is niet zo'n ster in het snel vinden van de juiste weg, ze wil nogal eens,

 letterlijk,

 vanuit alle hoeken van 't land richting eindbestemming rijden,....

Maar ik kom er uiteindelijk wel en meestal veel te vroeg,...

Natuurlijk is een quiltster een slimme meid, en heeft zich daarop voorbereid,

en zo kwam het dat 't eerste mandje van die dag al af was.

Er was ruimte genoeg om te parkeren,

Echt ideaal,

recht voor de winkel.

 En omdat 't nog steeds zo vroeg was, besloot ik om wat foto's te maken,...

Wat een winkel hè,....

Alleen,

als je midden op straat gaat staan met je fototoestel, dan valt dat wel op.

Monique van Quiltshop Leur, was er ook al, en had me meteen in de smiezen.

Enorm gastvrij werd ik ontvangen.

 Koffie met heel veel lekkers stond klaar, en terwijl Monique en ik gezellig aan het babbelen waren, kon ik het niet laten om door de winkel te wandelen en heel veel foto's te maken.

Dat was maar goed ook want daar was later op de dag helemaal geen tijd meer voor.

Want wat was het druk & gezellig, en wat genoten de quiltsters van m'n trunkshows en ik van m'n 'publiek'.

Er werd af en toe een traantje weg gepinkt, en ook heel veel gelachen.

Er was 'n warme herkenning in alle gezichten die mijn kant opkeken,

 want daar stond immers eindelijk 'onze Goof' met haar quilts te vertellen,

en die quilts,

die mag je zelf ook vasthouden en van dichtbij bekijken.

Er waren zelfs dames, helemaal ondersteboven, dat je op deze manier ook kon quilten, met zoveel verschillende lapjes, en heel ongedwongen, en ook nog zo netjes en zo precies. Want m'n quiltsteekjes zijn heel mooi,

zo werd me verteld door quiltsters die al heel wat jaren quilten en les geven.

Ik ben er zelf ook ondersteboven van.

Niet van m'n quilts, want die zie ik altijd al en zijn verweven met mijn dagelijkse leven.

 Nee, ik ben zelf op een prettige manier ondersteboven van de reacties, de lieve gezichten, en de Brabantse gastvrijheid en gezelligheid.

Het is nu zondagmorgen,

ik ben weer thuis,

heb gisteravond nog alle quilts opgehangen,

 waardoor 't Nieuwe Oude Huis meteen weer Thuis werd.

De regen stort loodrecht naar beneden,

 en ik denk dat ik van deze natte zondag een pyama-quiltdagje ga maken.

BEDANKT Quiltshop Leur, Monique en haar hele team, èn alle quiltsters voor de heerlijke dag,

het was helemaal *T*O*P*.

Ik kom heel graag weer eens terug.

Mocht jij nog steeds niet in de gelegenheid zijn geweest,

 één van mijn trunkshows bij te wonen,

dan kan dat nog steeds.

28 Augustus is deze Goof bij Handwerkspeciaalzaal Lohuis-Tijhuis in Oldenzaal

En op 22 september bij de Witte Pimpernel in Oene.

Voor alle info klik op bovenstaande winkels.

Mocht je nu balen omdat 't absoluut niet bij jouw in de buurt is,....

vraag dan aan je favoriete quiltwinkel of ze me willen boeken.

En als zij nog nooit van Supergoof gehoord hebben,

 laat ze dan het verhaaltje van Shirley (klik) eens lezen,....

Dat zou weleens kunnen helpen,....

;o)

Tot de volgende keer,

en