Ons Mam

Ons Mam 83 jaar

Woensdagmorgen,

vaste prik,

op de koffie bij Ons Mam

met natuurlijk daarbij,

 'n lekker nougatientje,

dat je altijd bij de Emté had gehaald.

Tijdens de koffie spraken we alles door,

wat er allemaal gebeurd was met de kinderen en kleinkinderen.

Hoe het met de ooms en tantes ging,

en ook wat er nog geregeld moest worden.

Een afspraakje hier een afspraakje daar.

Zo ging dat dan.

Hoewel praten,....

eigenlijk,...

vertelde jij en zat ik ondertussen te quilten, 

en,

  luisterde naar jou,....

Daarna gingen we samen op stap.

De ene keer naar het tuincentrum,

want je had zo'n zin in wat nieuwe plantjes voor in de huiskamer of op het balkon.

De andere keer naar de Kringloop,

want misschien was er wel iets geweldigs dat haast niets kostte,...

Samen kleding kopen,

een mooi jurkje,

of wellicht een fijne spijkerbroek.

Hoewel kleding kopen,

dat was toch altijd moeilijk sinds Ons Pap er niet meer was.

Want dat deden jullie altijd samen.

Ons Pap genoot er van om zijn mooie vrouw stralend in iets nieuws uit de paskamer te zien komen.

Ja kleding kopen,

dat was even slikken.

Maar je ging dapper door,

hoewel je weleens tegen me zei,

waarom krijg ik nou geen teken van Ons Pap daar boven op zijn wolkje?

Dat zou zo fijn zijn.

En dan antwoordde ik,

Mam, misschien doet Ons Pap dat wel,

maar misschien heb je het niet in de gaten?

Of,

en dat geloof ik zelf eigenlijk het meeste,

Ons Pap was niet zo goed met gebruiksaanwijzingen en nieuwe zaken.

Het duurde even eerdat hij wist hoe het werkte.

En dan moest jij lachen.

Want ja dat laatste, dat zou wel eens kunnen kloppen.

Natuurlijk hadden we niet alleen het gebakje op woensdag. Ook tussendoor zagen we mekaar.

En elke ochtend, steevast om half 8, belde ik jou op.

Gewoon om te vragen hoe het met je was.

En ook om goedemorgen te wensen,

want dat hadden we afgesproken na het overlijden van Ons Pap.

Zo akelig dat er niemand is om goedemorgen tegen te zeggen als je wakker wordt.

Nu hoeft dat allemaal niet meer.

Dat zal niet mee vallen,

want ik mis je.

Maar ik troost me met de gedachte dat Ons Mam en Ons Pap,

heel hoog in de lucht,

op een wolkje zitten,

eindelijk weer samen.

En van dat wolkje kijken ze naar ons,

de kinderen en kleinkinderen.

En 1 ding weet ik zeker.

Ze zijn zo trots op ons,

en ze houden zoveel van ons.

En dat,

 is wederzijds.

Dag lieve Mam.

XXXX

Ingrid.

Lieve lezers,

Ons Mam was ongeneeslijk ziek en had erg veel pijn.

Zij is met mijn armen om haar heen ingeslapen.

Dat zij nu niet meer hoeft te lijden geeft zo veel troost.

Er is een einde gekomen aan jaren liefdevol zorgen.

Het is goed zo.

Aanstaande zaterdag gaat de geplande workshop Ramen Lappen bij de Quilthoeve door.

Dat wil ik zelf erg graag,