"De Quilt"

Je wordt er zomaar door overvallen,

door een liedje,

een geur,

een woord,

een gebaar,

plaatjes in je hoofd,

de dierbare stemmen erbij.

Het hoort er allemaal bij.

Het is niet voor niets dat 'rouwen' een werkwoord is.

Je werkt er aan,

waarschijnlijk voor altijd,...

het verdriet blijft.

Dat verdriet is dierbaar.

En de quilt die ik maakte en gaf aan ons mam,

toen zij het zo zwaar had,

en zo dapper was,

toen ons pap zo ziek was,

de quilt die steun gaf,

de quilt die een doodzieke lief had,

de quilt die de dierbare dode voor het laatst omhelste,

die dat later,

alsof het nog niet genoeg was,

 allemaal nog een keer deed,

eerst bij ons pap, en toen bij ons mam.

Die quilt waarvan ik dacht,

jij mag met pensioen,

jij hebt je werk gedaan,

liefde gegeven,

warmte en troost gebracht,

Die quilt,

die wil niet in een kast of op een stapel.

Want als er een kind blijft slapen,

is het,...

Mam mag ik de quilt van Oma Joke,

daar slaap ik zo fijn in.

Die quilt,

waar ik,

 terwijl de tranen over m'n wangen rolden,

toen, en ook nu,

die liefhebbende woorden op 't label heb geschreven,

die quilt blijft.

En die troostende woorden ook.

Alleen,

betekenden de woorden 

 "een arm om je heen, 

als ik er niet ben",...

toen,

 de afstand van Overijssel naar Noord-Brabant.

En nu is dat,

aarde,.... hemel,...