"Rare naam,..."

Die naam,

Supergoof,

dat is toch best wel een rare naam?

Tenminste als je 'm voor het eerst hoort,

of ziet,

en eigenlijk na een tijdje ook nog wel.

Hoe zit dat eigenlijk?

Vind je als je Supergoof genoemd wordt,

jezelf zo geweldig en zo goed???

Welnee joh.

Alsjeblieft NIET.

Absoluut NIET.

Eigenlijk is het heel eenvoudig.

Mijn meisjesnaam is Govers,

en met die achternaam wordt je altijd Goof,

of Goofy genoemd.

En in mijn studententijd werd dat uitgebreid tot Supergoof.

De betekenis is niets anders dan dat je enigzins prettig gestoord bent,

een beetje een rare flapdrol.

En daar herken ik mezelf heel goed in.

;o)

Jaren geleden,

toen mijn jongste dochter Willemijn voor mij een blog in mekaar zette,

en vroeg,

mama hoe moet je blog heten?

Zei ik,

doe maar Supergoof,

en dacht bij mezelf, wie leest het nou?

Inmiddels weet ik dat dit Nederlandse blog door heel veel quilters en niet-quilters gelezen wordt.

En niet alleen door Nederlanders, maar mensen van over de hele wereld.

Toen we zaten te prakkizeren over de naam voor de winkel,

dacht ik in eerste instantie,

doe maar een andere naam.

Maar ja,

jullie kennen me nu eenmaal als Supergoof,

dus waarom zou je het veranderen.

En zo kwam er Supergoof Quilts,

met een hartje om GOOF op de wikkels.

Dat hartje om Goof zit daar,

omdat ik dacht aan Ons Pap,

de oude Goof,

zonder hem,

had ik nooit Goof geheten.

:o)

Inmiddels zijn we een stapje verder,

want,

vanmorgen is het logo op de winkeldeur geplaatst.

Zo zijn we weer een vrolijk stapje verder met alles rondom het Supergoof winkel gebeuren.

Fijne maandag lieve allemaal,

en,