Daar ben ik weer, je jongste dochter.
Het is nu twee jaar geleden dat jij overleed na een zwaar ziekbed. Rond deze dagen staat de tijd altijd even stil.
Dan komen de herinneringen naar boven. Het eerste jaar waren dat vooral de laatste momenten met jou.
Maar nu is dat aan het veranderen, het is tenslotte AL 2 jaar geleden.
"AL",
tenminste dat schrijf je dan, maar zo voelt het niet.
Ik mis je nog heel erg. Natuurlijk slijt het verdriet.
Dat is in dit tweede jaar gebeurd.
Gelukkig.
Want daardoor wist en voelde ik weer ineens hoedat jij eerst was, voordat je zo ziek werd.
Mijn lieve pap, die zo gek kon doen. Die grapjes maakte, en zelden boos werd.
En dat is heel fijn, dat wilde ik je even zeggen
Je zult het wel druk hebben daar boven op je wolkje.
Het is tenslotte hier op aarde allemaal sport wat de klok slaat. En daar ben jij een groot fan van.
Je kunt nu natuurlijk hartstikke makkelijk van de ene wedstrijd overschakelen naar de andere. En waarschijnlijk zal er ook niemand meer voor het beeld lopen.
Want, eerlijk gezegd, daar kon je best wel een klein beetje geïrriteerd door raken.
Maar misschien was je dat laatst ook, toen Nederland aan het voetballen was?
Weet je nog pap die *80* bloemetjes die ik toen maakte?
Ik heb er nog steeds niets mee gedaan. Op de één of andere manier werd het quiltje droevig, en dat wil ik niet.
Jij was immers een vrolijke pap.
Ik heb nu 2 ideeën voor een quilt. Moet er nog effe over prakkizeren, en dan gewoon beginnen.
Maar, ik zie jou in gedachte al knikken, van dat komt wel goed, dat kan die krullebol wel.
Dag pap,
groetjes van je jongste dochter.
O ja pap wacht even, hier ben ik weer, er is een kleinkind dat wel wat extra steun kan gebruiken,
niet vergeten hè,
dat je onze beschermengel bent,...
;o)
Het verhaal van de 80 bloemetjes is hier (klik) te vinden.
71 opmerkingen:
O, Ingrid, wat ontroerend allemaal. Verdrietig en mooi en ook fijn alles tegelijk. Je verhaal laat tranen over mijn wangen lopen...Ben benieuwd hoe deze lieve bloempjes een mooi kleed gaan worden.
Hartelijke groetjes
Nicoline
Mooi omschreven.
Sterkte in deze periode.
Misschien is het inderdaad nu het moment om aan de quilt te beginnen, maar jij bent de enige die dat kunt bepalen.
Oh Ingrid this is such a heartfelt special post for your dear Dad. Take care today especially your mother. Lovely blocks, maybe in time they will be part of a beautiful memory quilt. Ann x
Tja daar word ik wel even stil van op de vroege ochtend. Veel sterkte deze dagen en ik hoop dat het een mooie quilt gaat worden ter ere van zo'n lieve vader.
Liefs, Wendy
Bij mij ook tranen van ontroering... Lieve Ingrid, het komt vast helemaal goed met deze bloemetjes! Wat een prachtige herinnering aan je vader.. sterkte vandaag! Lieve knuffel Lupineke
Jouw Lieve Pappa heeft een hele lieve krullebol
als jongste dochter , die met gulle liefde aards
bezig is !
En je hebt bij mij de traantjes weer losgemaakt !
Er zal wel een prachtig werkstuk van die
fijne *80* bloemetjes komen !!!
ook hier de tranen in mijn ogen,ik ben er stil van.Tja je vader blijft je vader he ?Ook al is hij er niet meer.Je quilt wordt vast heel bijzonder .Enne sterkte voor je moeder.Je ouders zijn vast hele liefdevolle en warme mensen anders hadden ze nooit zo'n geweldige dochter op de wereld gezet.
Wat een ontroerend verhaal en zo mooi weergegeven, ja dat maakt traantjes los. Sterkte en maak er een heel mooie heinneringsquilt van, de bloemetjes zijn prachtig. Je vader zal je van daar boven wel helpen en zeer trots zijn !!!!!!
Phoe terwijl ik al in een halve feeststemming ben, want mijn paps en mams mogen hun 45 jarige samen zijn vieren, is dit de andere kant van de medaillon.
Vreugde en verdriet gaat natuurlijk niet zonder elkaar maar op deze dag wens ik je ontzettend veel sterkte, wat een gemis.....
En die prachtige bloemetjes zullen vast een hele mooie "paps"quilt gaan worden
Groetjes
Tertia
Mooi, om je vader zo te herdenken.
Hoi Ingrid
Lief. Wordt vast iets moois met die blomkes.
Groetjes Ineke
Heb tranen in mijn ogen, wat heb jij dit mooi omschreven. Gewoon toch een keertje proberen met je bloemetjes verder te gaan. Je vader zou dat heel graag willen.
Sterkte vandaag.
Marguerite
Ook ik zit hier met tranen in mijn ogen te lezen, mijn gedachten gingen terug naar het moment dat mijn pap onverwachts overleed, nu alweer 42 jaar geleden, maar het gemis blijft, de scherp randjes zijn er inmiddels vanaf, maar o, wat zou ik hem graag nog eens een knuffel willen geven.
Je bloemenquilt zal prachtig worden, dat weet ik zeker, want met elke steek gedenk jij je vader en gaan er heel veel herinneringen in.
Knuf Ines
meis meis wat een mooi verhaal, ik wens dat ik zo bij mijn broertje kon zijn. slik.... wat een mooie herinnering, koester het, maar dat doe je al , ik denk aan je , liefs marion
Ik weet zeker dat je vader op zijn wolk meekijkt soms kijkend naar sport maar zeker meekijkt en doet wat hij kan doen voor zijn kids en kleinkind kun je van overtuigd zijn en wat die quilt betreft........daar hoeft hij zich niet mee te bemoeien dat komt altijd goed , dat weet ook hij zeker !!!
Groeten Ien
Och Ingrid, waar haal je de prachtige woorden vandaan.
Je hebt het verhaal van de 80 bloemetjes precies verteld hoe ik het met mijn paps heb ervaren.
Wat heerlijk dat je in die tijd zoveel bloemetjes hebt gemaakt. Een schitterende herinnering aan je lieve paps.
groet, Heleni
Met de geboorte van een kind heb je gelijk zorgen en met de dood van je ouders of een ouder besef je pas wat intens missen inhoud! Ook ik mis mijn ouders enorm, soms zo zeer dat het me vreselijk verdrietig maakt. Houden van betekend rouwen, de prijs die we ervoor betalen moeten. Op het sterfbed van onze moeder waren lz en ik bezig met de antieke van sue. Bij ons allebei ligt deze nu ruim een jaar onaangeroerd in een doos. Die staat synoniem aan haar overlijden, net als jou bloempjes! Maar eens komt de dag..... Dikke kus Ingrid, lief dat je dit delen wilt!
Ingrid
dat is prachtig verwoord...
Ingrid
Wat kan jij de dingen toch mooi opschrijven.
Hey lieverd, wat lief dat je dit delen wilt met ons! Heel veel sterkte en het komt vast goed met de 80 blommetjes, kweet het zeker. Sterkte dikke knuffel, Else
Lief, mooi! Dikke knuf!
Wat kun je dit weer met veel gevoel vertellen, je zal vast een mooie quilt verzinnen om van deze bloemen een prachtige herinnering te maken.
groetjes Marijke
Wat mooi verwoord, jouw bloemen worden vast een pracht quilt, een waar je pap van gaat glimlachen en waar hij trots op is. Sterkte vandaag, gr. Rita
Wat een mooie bloemetjes ...
ze spreken wat jij verwoord ...
Sterkte ... en wat een bijzonder mooie quilt zal dit gaan worden :o)))
Simone
Wat een mooi, ontroerend verhaaltje
over je liefste pap... Het is voor mij
in april 2 jaar geleden geweest, dat
ik mijn pap ben kwijtgeraakt aan een
korte, maar heel hevige ziekte. Het
went nooit, er blijft een lege plek,
maar in mijn hart kan ik het wel steeds beter een plekje geven. Wellicht is voor jou nu de tijd daar
om dit te gaan doen met de quilt, die
ongetwijfeld prachtig (en vrolijk)
zal worden.
Groetjes van Ageeth
Ingrid,
Het verdriet blijft maar de herinneringen aan je vader zitten in je hart.
Veel sterkte Sonja.
Kippenvel krijg ik van je verhaal... Sterkte Ingrid!
Soms lijkt je verdriet te slijten maar dan, heel onverwachts komt het af en toe weer ineens naar boven.
Tijd speelt geen rol.
Herinneringen gelukkig wel.
Fijn dat je zo'n lieve pap had.
Dat gevoel neem je toch maar mooi je leven lang mee!
Dikke knuffel van mij.
Ingrid, wat een mooi verhaal. Je verhaal over de 80 bloempjes lijkt op mijn afgelopen twee maanden. 3 juni is mijn vader overleden (aan het begin van deze maand, dus, hij is maar 66 geworden...) en ik heb ook 3 weken bij mijn ouders gewoond. En gequilt. Verschillende lapjes van mijn SBS zijn zo extra bijzonder geworden. En pijn doet het wel, ja. Ik heb het idee dat het ergste er nog niet eens is.
Telkens als ik heb moeilijk heb, pak ik mijn lapjes. Goedkoper dan de psycholoog.
Lieve groet,
Sjoukje
Ha Goof,
Je hebt me zo maar aan het huilen gekregen!
Ik hoop dat ik zo voor mijn ouders kan zorgen in hun laatste dagen, ik ken je niet maar volgens mij ben je een kanjer!
Sterkte, rond de overlijdensdag is het elk jaar opnieuw een moeilijke tijd.
Anita
goed hoor, DE manier voor de rest van de verwerking, verdriet ombuigen en er iets postiefs van maken! Ben benieuwd naar het resultaat
Het verdriet slijt maar het gemis blijft. Voor ons is het in september alweer 11 jaar terug dat mam overleed, maar het missen blijft wel degelijk want je kunt niet meer eventjes een bakkie gaan doen of even een telefoontje samen doen. Een ouder verliezen hakt er gewoon in, hoewel het natuurlijk ook met andere familieleden of goede vrienden is, want lieve Gerry wordt hier ook nog dagelijks gemist.
Maar wat zal je pa tevreden vanaf zijn wolkje kijken als jij je bloempjes gaat verwerken. Ik denk dat hij vast eens zijn hoofd zal schudden als hij ziet wat jij allemaal met die bloempjes gaat doen en dan denkt : Dat kan ze toch maar mooi die jongste dochter van mij.
En ik denk dat hij ook zijn kleinkind zeker niet vergeet :-)
Lieve Ingrid, omarm deze dagen met warme mooie gedachten aan je vader en laat de herinneringen aan hem een glimlach op je gezicht doen geven, want dan weet je dat de tijd die jij met hem had mooi was !!
Ik heb er ook de tranen van gekregen,een mens denkt dan terug aan zijn eigen verdriet ,aan het gemis van vader(79),het groote gemis van moeder(38), ik was maar 7en heb zo weinig herinneringen dat het zeer blijft doen.
Als ik op vader paste was ik ook met een boutis bezig, en dat doe ik nooit weg ,te dierbaar.
Maar jou bloemetjesquilt zal prachtig worden, ik ben er zeker van.
Ben diep geraakt door je blog, dank je wel. Ga maar fijn aan de slag met die prachtige bloemen, weet zeker dat je het goed voelde van je Pap.
Wat een mooi stuk heb je geschreven. De tranen liepen over mijn wangen. 5 jaar geleden verloor ik ook zo'n mooie man. Mijn schoonvader en het was een kort ziekbed, maar toch, het verlies komt net zo hard aan.
Sterkte vandaag en alle jaren hierna.
Bianca
Soms zijn woorden even teveel...
Sterkte Ingrid met deze dag en de zorgen om het kind.Je quilt wordt vast weer heel bijzonder met deze herinneringen eraan.
'kHeb hier ook nog een speciale quilt liggen,al 10 jaar.Maar afwerken moet nog steeds gebeuren.
Een warme groet,
Truus uit Drenthe
Knuffel voor jou uit Ommen, hoor! En reken maar dat er hier ook voor dat kleinkind een gebedje op wordt gezonden..
(heeftiedereennodigopzijntijd..)
Liefs!!
Kippenvel krijg ik er van. Veel sterkte toegewenst vandaag.
I know that when the time is right you will finish the beautiful flowers and you will be able to wrap yourself in such love and warmth.
Ook hier tranen en kippevel.
Ingrid heel veel sterkte.
De bloemetjes zijn echt héel mooi. Ik zou er zeker iets mee doen. dikke kus.
en dikke knuffel SG xxx
Oh Ingrid,... de tranen rollen over mijn wangen,..
Ook fijn te horen dat het twede jaar wat makkelijker wordt,..
Hier nog net het eerste jaar zonder mijn lieve broer. Kan het nog steeds niet zonder tranen en het verdriet is nog zo aanwezig,..
Dankjewel voor je berichtje,...
Je bent een kanjer en dat zal je vader ook zeker vinden van je berichtje voor hem,..
we willem onze lieve schatten niet missen,..
Twee jaar is helemaal nog niet zo lang geleden hoor! Dat vinden anderen altijd wel... maar om verlies te verwerken moet je de tijd nemen! En dan is het ook niet zo gek dat die prachtige sterren nog niet zijn verwerkt tot een quilt! Dat wordt trouwens weer een dierbaar stuk als ie ooit afkomt! Sterkte.
Lief blogje en lieve bloemetjes, ga je vast iets heel moois van maken voor je "lieve pap".
Mijn moeder is afgelopen mei gestorven en ik kan het eigenlijk nog niet helemaal bevatten maar het troost mij om te lezen dat er een tijd komt dat ik met een goed gevoel terug kan kijken op de mooie momenten. Ik weet zeker dat jou pa daarboven trots tegen iedereen zegt,"Kijk daar, dat is er eentje van mij!"
Lieve groetjes Roos
Hej lieve Goof, uit dit speciale berichtje is wel duidelijk hoe sterk jullie band was. Heel veel sterkte, dikke knuffel.
Lieve Ingrid, ik leef helemaal met je mee, zo moeilijk is het om je vader niet meer te hebben, nietwaar? Van mij is het inmiddels alweer 3 jaar geleden dat mijn vadre er niet meer is. Heel veel sterkte, dikke knuffel,
Ineke
http://inekehulzebos.blogspot.com/
Het verdriet slijt, maar de herinneringen aan die heerlijke vaders van ons blijven ons ontroeren, al is het bij mij al weer elf jaar geleden en zo kan ik nog steeds genieten van en ben heel zuinig op de dingen die hij voor mij maakte. Ik was ook nu weer ontroerd door het verhaal van deze krullenbol, dikke knuffel
Lida
Heel erg mooi Ingrid.
Het overlijden van mijn moeder is aankomende september ook alweer 2 jaar geleden. Het lijkt nog maar zó kort geleden dat we samen liepen te winkelen en gezellig aan een bakkie zaten en tegelijk lijkt het al zó lang geleden dat ik haar lieve gezicht zag... zo dubbel, heb jij dat ook?
Zo ver als jij ben ik nog niet, maar hopelijk gaat dat nog komen. Jouw vader is in ieder geval supertrots op zijn dochter, dat weet ik zeker!
Wat heb je dit mooi geschreven. Ik wens je veel sterkte toe.
Wat heb je je verlies mooi verwoord, neem ruim de tijd om je memoryquilt te maken, je weet zelf wel wanneer de tijd ervoor aanbreekt. Sterkte deze dagen.
Beste Ingrid, ik moest ook even een traantje wegpinken. Binnen een half jaar heb ik het overlijden van stiefvader, moeder en schoonvader meegemaakt. En hoewel dat bij allemaal te verwachten was (immers heel oud of heel ziek), het blijft moeilijk dat je iemand nooit meer zal zien. Zoals jij al aangeeft denk je na verloop van tijd steeds minder aan de laatste moeizame momenten en herinner je je meer de leuke verhalen en gebeurtenissen.
Veel sterkte!
Francis
Ik heb je een sunshine award gegeven, omdat jij mij ook regelmatig een beetje (virtuele) zonneschijn geeft!
lieve Ingrid, ik weet echt niet wat ik moet zeggen.....heel veel sterkte klinkt zo......tsja ik mis alleen opa's en oma's da's heel anders....heel veel liefs gewoon voor jou
Ingrid.. wat een wonderlijk en ontroerend verhaal..
Wat een ontroerend verhaal, ben er stil van! Ik had het vanmiddag al gelezen maar moest echt even nadenken wat ik zou gaan neerzetten als reactie. Ik vind dit een heel goede manier van omgaan met je emoties en je helpt hiermee een ander (mij..) ook door lastige periodes heen zo. Bedankt voor dit blogbericht en heel veel sterkte rond deze tijd.
Groetjes, Debbie
Wat heb je dit mooi neergepend.
Sterkte hoor.
Wat heb je dit gevoel van je, mooi verwoord! Zoals zoveel mensen voor mij ontroerde me jou verhaal over je vader mij ook!
Ik ben erg laat met mijn reactie , maar wil je toch graag sterkte wensen op zo'n dag met herinneringen.
Ik denk dat je bloemen quilt prachtig zal worden en dat er een trotse vader over het randje van zijn wolk naar die kanjer van een dochter kijkt!
lieve groetjes, Evelyne
Ja, dat is het met verdriet en de tijd, de scherpe kantjes gaan er vanaf, en dan komen de mooie dingen naar boven. Nu maar hopen dat het met die schattige 'bloemen' ook zo gebeurt, dat je niet verdrietig wordt van er mee werken. Anders doneer je deze mooie bloempjes (Lqol), soms moet je loslaten om verder te kunnen gaan.
Wat schrijf je dat treffend en lief op ! Veel sterkte in deze dagen van herinneringen.
Tina
Jouw Pap was vast ook heel trots op jou.
En die bloemetjes vallen vanzelf 'n keer op hun plek........
Lian
Beautiful memories of your dear Dad. I hope these flower blocks will bring you comfort as they are beautiful.
Lieve Ingrid,
Wat weer een prachtig gevoelig verhaal. Ik slaak een zucht en denk, ja we moeten allemaal een keer gaan, maar sommigen wil je graag zolang mogelijk bij je houden. Ik vind het prachtige bloemen en zeker zoals ze op die witte ondergrond gespreid liggen. Ben zeer benieuwd wat je ervan gaat maken. Laat het maar groeien, zoals je zelf vaak zegt.
Groetjes Wilma Oud
Net het verhaal gelezen... prachtig, kan me voorstellen dat je iets bijzonders wilt gaan doen met die 80 pappa-bloemetjes.
Gaat je zeker lukken.
Groetjes,
Floor
Net het verhaal gelezen... prachtig, kan me voorstellen dat je iets bijzonders wilt gaan doen met die 80 pappa-bloemetjes.
Gaat je zeker lukken.
Groetjes,
Floor
2 jaar, ik herinner me je berichtjes nog wel over de bloemetjes. Bewaar al die mooie herinneringen maar. komen ze niet boven als je ermee begint?
I absolutely love your work, you do such fine things. I wish I could read your posts though......
Hugs,
Vicki
sunraesban@yahoo.com
Lieve Ingrid, wat mooi om dit te lezen, mijn man zegt ook altijd tegen onze jongste dochter, hoi lieve krullenbol. Ik weet zeker dat zij later ook zo over haar gekke, lieve pappa zal praten als jij nu in dit stukje blog. Geweldig dat je dit zo op kan schrijven. Succes met je lieve vrolijke pappa's bloemenquilt.
A beautiful post and beautiful flowers as well. I lost my father many years ago and I think of him every day. xo -amy
Ze zijn zo mooi!!! Ik dacht eerst dat ze al vast zaten ;-) Erg herkenbaar dat je het eerste jaar vooral bezig bent met de laatste tijd en pas daarna ook kan denken aan alle leuke en fijne dingen die je met je vader mee hebt gemaakt!
Groetjes, Mirjam
Een reactie posten