Weet je hoe dat is?
Om het hoofd te hebben van een ontwerper?
Het hoofd van een ontwerper,
van in dit geval een Quilt-Goof,
gonst aan één stuk door.
Het zit vol met nieuwe ideetjes.
Ideetjes die dag en nacht in dat rare hoofd zitten te zoemen.
Het is geen enge ziekte,
dus mocht je nu denken,
ga eens langs de huisarts Quilt-Goof,
dat werkt niet.
Die ideetjes willen heel graag dat er door Quilt-Goof zelf,
naar geluisterd wordt.
Zij is de enige die dat Quilt hoofdje snapt.
Het zijn allemaal quiltideetjes,
die uiten zich in tekeningen,
dat zijn ontwerpen,
met potlood vastgelegd op papier,
en ze krijgen nog meer vorm door
garen, lapjes,
naald,draad en schaar.
lek geprikte vingers.
Veel uurtjes doorwerken aan één stuk door,
dag en nacht,
totdat uiteindelijk iets gemaakt wordt,
waar deze quilt-Goof helemaal gelukkig van wordt.
Wat haar koppie even tot bedaren brengt.
Even,
totdat ze besluit dat alles weer op papier gezet moet worden.
Het moet een patroon worden,
dat door iedere quilter begrepen moet worden.
En dan?
Dan staan al die maanden van werk op handzaam papier.
Het moet nu naar de drukker,
en dan staat het patroon op 'officieel' papier.
De verzending kan beginnen,
niet voordat,
deze quilt Goof,
zelf weer heeft laten zien op haar blog,
hoe leuk het allemaal is.
Het wordt,
inderdaad voor geld,
verstuurd naar een ieder die flieft is geworden op
iets dat zo origineel is en zo uniek,
dat daar een prijs voor betaald moet worden.
Daar hangt een prijskaartje aan.
En,
de handen van het rare Quilt hoofd,
zorgen ervoor dat alles verzonden wordt,
wereld-wijd,
en ook daar,
gaat heel veel tijd in zitten.
Met liefde.
Dat zeker,
zoals alles wat quilt Goof doet.
En dan?
Dan zijn quilters blij,
gaan de patronen maken.
Andere quilters denken,
dat wil ik ook.
Er is iemand op de quiltbee die zegt,
daar ben ik al mee bezig.
Weet je wat,
dit heb ik al gemaakt,
jij mag 'm wel.
Logisch toch?
Of,
er is een handige quilter,
die denkt,
wat een leuk idee,
mooie plaatjes daar op internet,
blog, facebook, instagram, pinterest.
Dat kan ik makkelijk maken,
heb geen patroon nodig.
Ik ben zo handig.
Logisch toch?
En dan?
Hoe gaat het met het Quit hoofd van Quilt-Goof,
die al die zomermaanden al weer druk bezig is met het uitwerken van nieuwe patronen?
Die ondertussen een lijst bij houdt van nieuwe aanmeldingen voor de herhaling van haar eerste bom-ontwerp?
Die zo blij was?
Die alleen nog maar op mail verzenden hoeft te klikken voor haar nieuwe order aan de drukker?
Die daar voor duizenden euro's aan nota's voor zal ontvangen?
Die ze natuurlijk allemaal betaald,
want de drukker wil ook graag zijn nota's betalen?
Logisch toch?
Dat arme quilt-hoofd.
Dat is diep verdrietig.
Het gezoem is opgehouden.
Het is heel stil in het hoofd.
Oorverdovend stil
De handen zijn ineengevouwen,
en maken even geen quiltwerk meer.
En natuurlijk vallen er tranen.
Want Quilt Goof doet alles vol emotie,
ook als het hoofd stil is.
Waarom moet alles wat uniek en origineel is?
Waar inderdaad een prijskaartje aan hangt,
omdat die gene die dat unieke en originele heeft bedacht,
nu eenmaal ook nota's moet betalen,
en,
iets wat ze zelf ook heel jammer vindt dat het haar nog niet gelukt is,
helaas niet zonder inkomen in leven kan blijven.
Waarom?
Vertel mij eens waarom?
Waarom is er geen respect voor een ontwerp?
Is er helemaal geen respect voor de ontwerper,
met dat hele kleine originele winkeltje,
de ontwerper,
die niet wil opgaan in de massa?
En die jij nou net zo leuk vindt,
vanwege het unieke?
Met dank aan mijn lieve man,
die deze Quilt Goof begrijpt,
en haar altijd steunt.
xxxx
En omdat het Quilt hoofd heel goed weet,
dat er ook cynische reacties zullen komen,
het dringende verzoek,
om als je wilt reageren,
dit met respect te doen.
Logisch toch?
