Of ik nog weleens quilt?
Deze vraag wordt heel vaak gesteld in de winkel.
En mijn antwoord is altijd nee.
Het ligt niet aan het moois wat ik voorbij zie komen,
want jeetje wat mag ik mooie quilts zien,
bijvoorbeeld daar aan de grote tafel,
toen de vriendinnenbee diezelfde tafel de hele dag had besproken.
Wooh wat gaaf!
Het ligt ook niet aan de ruimte,
ik zou aan diezelfde tafel,
op een ander moment,
buiten de winkeltijden om,
heerlijk kunnen quilten.
Nee dat is het ook niet.
Het ligt ook niet aan de ideetjes,....
die zijn er genoeg,....
Wat is het dan toch Goof?
Ach je kent het vast wel,...
er zijn nog zoveel quiltdingetjes die liggen.
Van sommige vind ik dat helemaal niet erg,
die zijn ook schattig om altijd klein te blijven.
Maar eentje,
waar ik al best wel ver mee ben gevorderd,
die roept heeeeeel hard,
dat zij NU toch ECHT aan de beurt is.
En dat is ook zo.
Dat vind ik ook.
En zo kwam het,
dat toen ik
op zaterdagmiddag om 5 uur
de winkeldeur op slot deed,
met achter die winkeldeur
al die schattige mooie en lieve verleidingen,...
Zo kwam het dat ik onderweg naar huis dacht,
(inderdaad in die halve minuut)
dat ik best wel zin had om verder te gaan met het Billingsboerinnetje.
Op zondagmorgen was het zo ver.
Een dierbaar lappie,
dat ik jaren geleden van m'n lieve Schat had gekregen,
dat lappie voor ooit,
dat ging er eindelijk aan geloven.
want 'ooit' was ineens nu.
4 stroken,
die natuurlijk ook nog op maat gemaakt moesten worden.
En daarna werd de eerste strook aan het Billingsboerinnetje vast genaaid.
Natuurlijk met het handje,
want deze Goof doet niets met een naaimachine.
Ik heb ook geen naaimachine.
En ik wil ook geen naaimachine.
Alles wordt gewoon gedaan met het handje, een naaldje, garen, spelden, een vingerhoed, schaartje, een leesbril,
in een makkelijke stoel,
en natuurlijk ook met assistentie van Gootje & Olijf.
Past precies zo in de stoel met de teckelina's en m'n handwerk.
Inmiddels zit de eerste strook eraan.
En ik ben er zo blij mee!!
Het geeft ook rust om hier mee bezig te zijn.
Ik heb geen schuldig gevoel meer,
omdat ik het Billingsboerinnetje zo in de steek liet,...
Het lapje voor ooit is ook blij,
want het vond blijkbaar altijd al dat het DE rand moest worden.
Alleen was dat kwartje bij deze Goof nog niet gevallen.
En ik?
Ik vind het heerlijk om weer te quilten,
ben het nog niet verleerd.
;o)
Het Billingsboerinnetje heet zo omdat ik het patroon maak in veelal oude en nieuwe klederdrachtstoffen.
De echte naam is Mrs Billings Coverlet en het patroon is gemaakt door Karen Styles.
Fijne maandag lieve allemaal,
en,
groetjes van Ingrid.