Het is 'n speciaal weekje geweest, met zorgen voor 'n lief kraamgezin, een fijn logeerpartijtje van ons mam, bij ons in 't nieuwe oude huis, en een bijzondere mijlpaal,…
Die mijlpaal begon toen we 25 jaar geleden besloten te trouwen, heel rustig, zonder allerlei poespas, met alleen onze ouders en 'n babymeisje-in-m'n-buik, als getuigen. Deze zilveren bruiloft hebben we nu mogen vieren, samen met onze moeders.
Aan de vaders werd vaak gedacht, dat snap je wel.
Vijf en twintig jaar is niet niks.
Ik dacht er eigenlijk een beetje luchtig over, maar toen 14 juli, onze trouwdag, steeds dichterbij kwam, veranderde die luchtigheid in een diep peinzen. Het is héél bijzonder dat twee mensen op zo'n jonge leeftijd besluiten om met de ander door het leven te wandelen, bedacht ik me. En dat die verliefdheid van toen veranderd in een diep, vanzelfsprekend houden van. Je staat er niet zo bij stil het is gewoon 'gewoon'.
Maar wat is dàt wat gewoon lijkt, eigenlijk heel erg bijzonder!
Ik hoop dat ik nog heel wat 'gewone' jaartjes samen met mijn Lief en Levensmaatje door het 'gewone' leven mag wandelen.
Fijne dag allemaal, wandel ze!
Dit is een verhaaltje dat eerst op www.supergoofweb-log.nl stond. Ik ga proberen om wat verhaaltjes van weblog die daar nog staan, over te plaatsen,... ben benieuwd!
De reacties kan ik waarschijnlijk niet mee verhuizen,...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten