Ik had 'm al eerder gezien, vroeg in de ochtend, zo tussen zes en zeven, als ik met Bregje aan de wandel was.
Maar hij was steeds ineens verdwenen.
Maar vanmorgen vond ik hem ineens.
Samen met Bregje, want die had 'm ook elke keer opgemerkt.
Over wie ik het heb?
Over een Meneertje met een piepklein Hondje. De ene keer zagen we ze,
een paar tellen later waren ze foetsie,... heel bijzonder,.... was er sprake van een viavia?
Deze Goof kon alle bijzondere toverkunsten uit haar studieboeken leesboeken meteen voor de geest halen. Raar dat dit toch zoveel makkelijker gaat dan het onthouden van die wiskundeformules.
Maar terug naar het kleine duo.
Bregje en ik hebben ze gevonden.
Het Meneertje had zich verstopt achter een struik samen met zijn Hondje.
Jeetje,
het zal toch niet zo zijn dat ze bang zijn van Bregje,
de 'gentle giant' die nog geen vlieg kwaad doet?
NEE TOCH.
Heel snel verzekerde ik hen,
terwijl Bregje het Meneertje met haar liefste ogen,
prachtig bruin met hele lange wimpers,
aankeek,
dat ze echt,
echt waar,
helemaal niets doet.
Het Meneertje keek me stomverbaasd aan.
Hè???
Waar had ik het ins hemelsnaam over, zei hij.
Hij was helemaal niet bang,
zo sprak hij zeer kortaf.
Zijn Hondje was echter voor de duvel nog niet bang en zou Bregje beslist aanvallen,
en dan kon hij het Hondje maar met moeite houden.
Kijk maar, ziet u wel mevrouw, hoe hij staat te trekken,
PAS MAAR OP.
Verbouwereerd keken Bregje en ik naar het Ukkie dat een beetje nieuwsgierig was geworden,
en al kwispelend wat stapjes richting Bregje had gezet.
Er was geen sprake van een wild woest Beest aan een lijn die op knappen stond.
O, zit het zo,...
We zijn maar snel doorgelopen.
En die brede grijns bij Goof?
Die ging er de rest van de dag niet meer af.
Het leek zelfs of Bregje ook wat binnenpretjes had.
Maar wat hebben alle foto's van de 'Cathedral Window' nu te maken met dit verhaaltje?
Helemaal niets,...
Maar deze Goof hoopt dat je er van geniet.
En mocht je nu denken dat deze Goof het verhaaltje uit haar duim heeft gezogen,
dan heb je helemaal MIS.
Het is precies zo gebeurd, op zondagmorgen tussen zes en zeven.
Fijne maandag allemaal,
en
33 opmerkingen:
leuk Bregje en Goofy , dikke knuff, vero
Haha, je ziet het zo vaak, zo van die kleine hondjes die denken dat ze een meter hoog zijn ;)
Het is inderdaad genieten van je prachtige foto's, wat een kunstwerk is dit weer,
fijne week, liefs, Sonja
Haha, dat herken ik ook! Al is Bregje nog een slag groter dan Tara ook hier zijn er die een blokje om lopen of de straat oversteken als wij eraan komen, nu doet zij ook geen andere hond kwaad , maar ze begroet mensen nogal enthousiast en als die ruim 50 kg. op haar achterpoten gaat staan en ze enthousiast begroet en zelf dan geaaid wil worden, daar is nu eenmaal niet iedereen van gediend! Bedankt voor je leuke kleine verhaaltje en je gave foto's, groetjes
Lida
Ik grijs als honden-eigenaar met je mee. En ik vind je windows super mooi. Gr. Rita
Ha Ha, "batterijhondjes" noemen wij dat. Heel klein, heel druk en met heel veel praatjes.
p.s. Ik ben straal verliefd op je prachtige quilt!
Heerlijke foto's van een prachtige quilttop!!!!
Wat zijn je windows.... mooi zo helder...;0) druk aan het zemen zeker...;0)
en de waakhond die je tegen kwam beschermde zijn baasje natuurlijk....of was hij aan het struukduken ??? (te pas en te onpas in de struiken duiken..;0)...
Fijne dag....
Wie bouwt er een passende kathedraal voor jouw schitterende ramen? Dat ga je toch zeker niet op een bed leggen? Of het moet op een bisschoppelijk bed zijn...
Op deze manier, met dit patroon, is quilten toch op weg een soort religie te worden, geloof ik :>)
Groetjes,
Jeanneke.
Open sollicitatie voor jou , bij tijdschriften of kranten, als collumnist , is dat iets ?
Grtjs Mieke
Hoi Goof, ik heb zitten genieten van je verhaal en stiekem nog meer van je prachtige ramen.
Hihi, dit meneertje had wel een heel prachtige smoes verzonnen om zijn bangheid te verhullen ;))!! Heerlijk verhaaltje Goof! En die raampjes.. WOW!!
hihihi,... geweldig!! We komen wat tegen met onze hondjes of HONDEN,...
Wat zijn je ramen prachtig,...
en niet doorpitten klinkt ook wel leuk voor een keer,...
Haha kan me voorstellen dat die grijns de hele dag op je gezicht is gebleven . Wat een doorzichtige smoes van die man.
je cathedral window is schitterend aanhef worden, ik geniet van je mooie foto's en verhaaltje
Groetjes
Bernadette
ha ha heerlijk honden. Wat een lol.
:))) heb ook een big smile, dank
Je quilt is een plaatje!!!
Het verhaal is ook erg leuk, zie het al helemaal voor me.
Zo jammer dat je geen foto's hebt van dat meneertje met zijn kleine hondje.
Maar kleine hondjes zijn wel stoer hoor, vergis je niet.
Mijn kleine Terra lust zo'n grote hond ook wel rauw.... nou ja wat overdreven hoor, maar bang is ze er niet voor.
Heb wel eens gehoord dat kleine hondjes helemaal niet in de gaten hebben dat ze kleiner zijn dan die grote honden.
Ze voelen zich allemaal hond en willen hun terrein verdedigen, of het baasje.
Maar Bregje is een super lieverd!
je windows zijn zo mooi zou best willen weten hoe dit moet ! en ja honden ach je weet mijn liefde voor dieren he? hahahahahaha
christine
Wat weer een heerlijk verhaal en ja, ik sluit me aan bij de andere dames. Prachtig je quilt.
Wat een heerlijk zondagmorgenverhaaltje. Ik heb er echt van genoten!
Zulke onverwachte ontmoetingen blijven je bij...:-) en wat een schitterende windowslap is daar aan t verschijnen, Ingrid! Blauw wit is heul niet verkeerd.... , lieve groetjes, Liset
What a beautiful work you do, and you are so productive too!!!
Have a great week,
Jana
Geweldig, wat een verhaal. :-)))))
En wat wordt je cathedral windows mooi... gaat het nog groter worden?
Wat een mooie raampjes, ooit wil ik die ook eens maken. Wat een verhaal en dat op de vroege ochtend.
Leuk honden-verhaaltje! Het is ook hier altijd weer heel bijzonder, wat voor verhalen je te horen krijgt, als je een hond uitlaat (en die verhalen gaan ook vaak over mensen). Ik heb er echt om moeten glimlachen, net als jullie twee. En natuurlijk genoten van de kathedraal-raampjes...
Groetjes van Ageeth
hahaha, geweldig!
Die oudjes denken wel vaker dat hun kleine hondjes echt meeeega gevaarlijk zijn ;)
En die grijns op je gezicht......heb ik nu ook! hihi
Fijne dag verder, groetjes Patricia
Hihi leuk verhaal en schitterende foto's van je mooie nieuwe quilt!
Lieve groetjes van Marijke
Wat is dit weer mooi !!! Oooooooo, en hoe zalig om steeds je blog te kunnen lezen, dank je dank je!, Groetjes,Maria.
de wereld met uitersten : super kleine hond /super grote hond. Supergrote quilts met super kleine onderdeeltjes. Super klein verhaaltje maar toch niet zo kort ;-))) O wat houd ik toch van die stijl. Inderdaad een stijl die gerust in een column past van één of ander boekje
Groetjes
Gerd
Je 'windows' worden erg mooi, zo helder van kleur ook. Ik denk steeds aan de heldere voorjaarslucht als ik die kleuren zie. Je weet natuurlijk niet echt wat die meneer en dat hondje doen...misschien staat hij daar dan uit voorzorg;) Ben ook benieuwd wat hij nou de eerst volgende keer doet als je met Bregje aan komt, jij ook? Ik moest lachen toen je zei dat het niets met elkaar te maken had, ik zat namelijk al de hele tijd te denken wanneer komt daar een verband in, grappig.
Groetjes
Annemieke
haha, kleine hondjes. Wij zaten eens bij de dierenarts, toen daar een mevrouw zat met zo'n klein hondje. Er kwam een man binnen met een heel grote hond, net zo groot als Bregje. Het kleine hondje begon vreselijk te keffen, grote hond keek er even naar en gaf één sonore WOEF en het kleine hondje kroop toen bibberend tegen zijn vrouwtje aan !! De hele wachtkamer lag in een deuk ! Ik kan mij voorstellen dat jij de verdere dag dik liep te grijnzen ! Veel quiltplezier !!
Om met jou te spreken "Ik ben helemaal FLIEFT" op je prachtige cathedral windows.
Groetjes
Tia
Je quilt wordt weer prachtig! Mooie kleuren.
Wij hadden vroeger een poedel, niet het allerkleinste formaat maar daar net boven.
Hij voelde zich altijd érg groot. Helemaal als hij aangelijnd was. 'Samen kunnen we deze grote hond wel aan' leek hij altijd te denken. Hij maakte z'n borst heel breed, zette z'n staartje kaars recht en zo ging hij op alle honden af. Straalde één en al agressie uit. Als ik hem meetrok dan gromde en blafte hij naar die andere hond. Als we ergens waren waar veel mensen liepen en ik zag een grote hond dan tilde ik mijn hondje maar op om dat gedoe te voorkomen. Meestal zei de baas van de andere hond heel meewarig tegen mij: 'Ach mevrouw, deze hond doet niets hoor'. Waarop ik dan antwoordde: 'Nee, maar deze wél'.
Een reactie posten