Toen ik 40 werd besloot ik dat er iets moest gebeuren. Het was tijd voor een ommezwaai. Vanaf dat onze 4 kinderen klein waren, was ik altijd thuis geweest. Dat was én mijn eigen keuze én het was ook nodig want DH werkte heel erg veel toendertijd.
Ik vond het niet erg om thuis te zijn, om heel eerlijk te zijn, ik vond het geweldig. Ondanks dat ik me daar vaak om moest verdedigen. Ik had immers een goede opleiding genoten en dat was toch wel erg jammer om dan "alleen maar" kinderen te verzorgen,...
Nu ben ik van nature nogal eigenwijs, en ik ging lekker door met waar ik mee bezig was. Er hoefde niet op de tijd gelet te worden, want die had ik genoeg. En wat deed ik dan allemaal,...wel, ik zorgde ervoor dat er een gezellig thuis was, een basis waar iedereen op terug kon vallen. En als onze kinderen een vriendje meenamen, dan leek het bij ons wel een kinderfeestje,...
Maar op een dag, de kinderen waren al weer veel groter, kon dat allemaal niet meer. We kregen te maken met veel tegenslag en ziektes. En opeens was het moment daar, dat de rollen omgedraaid werden. DH was thuis en ik ging de buitenwereld in,...
Ik besloot een verkorte opleiding tot kraamverzorgende te gaan doen. Een beroep, dat me op het lijf geschreven blijkt te zijn. Niet direct vanwege alle prachtige babies. Nee, eigenlijk vanwege alle verschillende gezinnen waar ik in terecht kom.
Het is heel bijzonder om een medemens op zo'n kwetsbaar moment in het leven mee te mogen maken. Het hele gezin 8 dagen te mogen verzorgen en ze een goede start te geven. En dan komt mijn eigen levenservaring goed van pas,...
Maar toen ik 5 jaar geleden besloot de opleiding te gaan volgen, was ik helemaal geen held. Ik kon het allemaal natuurlijk wel,...maar ik vond het zo spannend,....
Toen ik mijn diploma had gehaald kreeg ik van mijn oudste, bovenstaand boekje,.... En Knorretje zegt het al zo treffend,...
"Het is moeilijk dapper te zijn, als je maar een Heel Klein Dier bent".
Het is helemaal goed gekomen, door mijn werk als "babybutler" ben ik toch weer een beetje completer geworden, maar het boekje blijft wel op mijn nachtkastje liggen,...
28 opmerkingen:
Eigenlijk is het belachelijk he dat je je zo moet verdedigen over dingen die je graag doet of gewoon omdat het zo in jou gezin het beste uitkomt.Ik heb het ook gemerkt de laatste twee jaar dat mensen naar je kijken en zeggen: maar jij bent altijd zo vrolijk.Jaaa, ik ga niet lopen snotteren waar iedereen bij is.Ondertussen wel mijn lesje geleerd en probeer nu meer te genieten en leuke dingen te doen.En dat is onderanderen naar jou web-log kijken.En genieten van je verhalen.
Wat een ontroerend verhaal en wat een lief toepasselijk boekje zeg.
nou, wij allemaal vonden het altijd heerlijk dat je thuis was! het was altijd gezellig. maar wat ik nog veel knapper vind is dat die gezelligheid niet verdween toen je begon met werken.je hebt altijd gezorgd voor een warm thuis, zoals iedereen wel kan zien aan je web log natuurlijk! en uiteraard hielp die mooie quilt op mn bed ook errug goed! (eerlijk is eerlijk:)hihi weltrusten knorretje;)ik ga verder met mn boekenkast verven, beuh..
Dat ik dit verhaal nu net lees!
Vanmorgen vroeg dacht ik aan je, nam speciaal "iets" mee, en over een paar dagen zet ik het "resultaat" op mijn web-log.
Belachelijk dat je jezelf moet verdedigen voor iets wat je met veel plezier doet!!
Ik kan mij jou verhaal zo goed voorstellen......Door reuma ben ik nu al 1,5 jaar thuis. Daarvoor werkte ik bij de thuiszorg.. Heb ik met heel veel plezier gedaan!! Je komt bij mensen thuis die je verzorging zo hard nodig hebben en heel erg ziek en kwetsbaar zijn!! Nu ik 1,5 jaar thuis ben mis ik dat kontakt met deze mensen heel erg. Zoveel blijde maar ook verdrietige dingen die je met deze mensen mag delen. Fijn dat je het erg naar je zin hebt!!!
Wees maar zuinig op je kostbare boekje!!!
!!!!! GOED ZO !!!!!
Tien dikke duimen omhoog voor jou (er staan geen duimen op mijn pc).
Heel knap van je en je ziet je kind(eren) waardeert jou zeer ;-)). Wat toepasselijk boekje, ze voelde het aan.
En als ik ooit nog eens baby krijg mag jij komen kramen !!!! :-))).
(psssst, doe maar niet, kom maar gewoon op de koffie bij deze oma).
Wat een mooi verhaal en wat een lief boekje! Lijkt mij een heerlijk beroep: babybutler!!
Oh Goof. Al mijn beren hebben een pot honing voor je afgestaan. En Knorretje zijn ietwat geplette ballon. En ik kom met mijn armen wijd.
Ze zeggen dat de eerste tijd van babietjes kenmerkend zal worden voor hoe ze zullen zijn in hun verdere levensjaren. Jij mag de 1e 8 dagen een deel van die eerste kenmerkende tijd zijn. Iets van jou nemen ze mee en geven zij ook weer door. Dat iets is de zorgzaamheid, het helpende, het koesterende, het verwennende, het liefdevolle.
Kom, krijg je een zoen.
Ontroerend verhaal Ingrid. Ook ik ben altijd thuis geweest en ben daar heel erg blij om. Zelfs nu onze dochters bijna volwassen zijn merk ik dat ze me nog heel hard nodig hebben. Gelukkig heb ik sinds een aantal jaren een atelier aan huis zodat ik werk, meer hobby, en gezin prima kan combineren. Ik ben me er ook heel erg van bewust dat ik een geluksvogel ben.
Ik vind jou hxc3xa9xc3xa9l dapper, omdat je die grote stap hebt genomen en omdat je het aan ons wilde vertellen.
Goof dit is zo herkenbaar, ik ben ook een SAHM (Staying At Home Mum), en blijkbaar moest ik dat altijd ontzettend verdedigen, ik kan er nog kwaad om worden.
Maar waarom zou ik een (partime)baan "inpikken" van iemand die 'm harder nodig heeft, alleen omdat dat volgens sommige "zure bommen" nodig is?
Nou die kunnen de boom in.
:oP
Ik was altijd heel veel op school "aan 't werk", als hulpmoeder voor van alles en nog wat, ipv shoppen, koffieleuten oid, wat heel veel andere (roddelende, en soms partimewerkende) moeders deden die nooit tijd hadden om op school een handje te helpen.
Ik vind het heel erg belangrijk dat kinderen een thuisbasis hebben (waar mogelijk) ipv de kinderopvang en middageten op school.
(((knuffel)))
Jullie zijn samen gewoon stoer bezig!
:o)
Babybutler, wat een geweldig woord, dat moet je op je visitekaartje oid zetten!
Ik weet wat, maak er een leuke badge van!!!
Wedden dat dat een extra (glim)lach bij je kraamgezin opleverd.
:o)
Snottersnotter, pfff, heftig als je net wakker bent,...:o)
:o) Zingende babybutler gaat vandaag kraambed afsluiten :o)
Ha die dappere Goof-Knor! Je bent een Knor naar m'n hart!
Ach Goofie toch.
Wij wissen je traantjes met een mooi geborduurd zakdoekje en dragen je met onze Web-knuffels !!!
Fijne dag :-)).
Het grootste compliment wat je kunt krijgen is van je kinderen. Als ze, tegen de tijd dat ze volwassen zijn/worden, tegen je zeggen dat ze het prettig vonden om dat je er altijd voor ze was/bent. Dat zegt denk ik alles!
Nooit denken dat je iets moet verdedigen waar je zelf volledig achterstaat! En ik vind het heel dapper van je dat je de stap hebt genomen. Ik sta ook op een keerpunt en aan een kant vind ik het heel spannend, aan de andere kant doodeng want hoe zal alles gaan lopen in de toekomst... Ik laat het maar een beetje over me heenkomen. Mijn motto: de mens wikt, ...
Mooi verhaal Igrid en erg herkenbaar. Ik krijg ook veel reacties omdat ik thuis ben. Werk thuis maar dat vind iedereen niet echt werken. Vooral het laatste jaar weet ik niet wat ik gedaan zou hebben als ik er ook een baan buitens huis bij had gehad. Gelukkig is toch ook bij jou alles weer goed gekomen. En uit je verhalen te horen geniet je van je werk, al zal dat vast ook vaak wel zwaar zijn.
http://good-times.webshots.com/photo/2982986240100909463Kzivkr
BRON :
http://community.webshots.com/user/marieantoinettehulskes
*zet alvast thee en chocolade klaar*
Straks voetjes omhoog en lekker iets voor je zelf doen!
:o)
wanneer jij zo open over jezelf vertelt,smelt ik en word daar heel welkom stil van en voel mij rijker door na te gaan hoe het met mijn leventje gesteld is,groetjes Bep
mooie levensles! Je hebt van de tegenslagen iets heel positiefs gemaakt en je bent niet bij de pakken neer gaan zitten. Klasse!
een nadenkertje voor ons als ik de reacties zo lees ;)
wat een ontroerend verhaal! maar wat goed dat je die stap hebt genomen. nu maak je niet alleen je eigen leven en dat van je gezin mooi en gelukkig maar ook het leven van kersverse ouders en hun babietjes. Wat een goed voorbeeld voor zoveel andere mensen!
Goof, ik ben opgehouden met betaald werken vlak voor Daan ter wereld kwam. Vond het belangrijk thuis voor hen te zijn, want later mocht Anne komen. Thee en koektrommel en verhalen aanhoren als ze thuiskwamen met tig vriendjes die sleutelkinderen waren (ouders werkten beiden en kids kregen dan sleutel van thuis). Nxc3xb3g brengen ze hun vriendenschare mee naar huis, en zijn liever thuis dan op straat hangen.
Waar ik altijd moeite mee heb, nog steeds, is als mensen aan mij vragen: En. Wat DOE jij?
Alsof ik als ik niet buitenshuis betaald werk, ik niet interessant ben.
Als ik dan zeg dat ik heel druk ben met vertalen, mensen begeleiden enz en dat dit vrijwilligerswerk is, dan kijkt men mij meewarig aan, zo van : SUKKEL!
Nu doet het me niets meer. Ik ben blij met mijn leven. Kan mijn eigen tijd indelen. Als ik tijdje wil borduren en even minder vertaal aan boeken, docs, cursussen of seminar, kan ik dat. En soms doe ik niets dan vertalen en dan stroomt er gigantisch veel werk in no time uit mijn handen.
Eigenlijk zit ik wel lekker in mijn vel en als mensen me een sukkel vinden, dat mxc3xb3gen ze van mij.
Ik vind jou heel dapper en een goed mens dat zorg en liefde en aandacht aan een ander kan en wil geven. Zo. Punt uit.
Zo, ik ben weer thuis. Het kraambed is goed afgesloten Met hxc3xa9xc3xa9l vxc3xa9xc3xa9l veren ben ik naar huis vertrokken. Daar is het rustig, want iedereen is Frauke aan het helpen met haar huis,... Dus kreeg ik een warm welkom van Yeppe en Bregje, en van jullie.
Ik wil eventjes kwijt, dat ik jullie reacties ontroerend lief vind, dankjulliewel. Heb eventjes flink zitten te toeteren in een keukenrol,...
Nu ga ik lekker logjes lezen,....>>>>>>>>ik kom eraan>>>>>>>>>>>
Hallo Ingrid,
Wat een geweldig verhaal. Ik ben, en blijf waarschijnlijk, een stay at home mum. Toen de kinderen iets groter werden, heb ik een poging gedaan weer wat te ondernemen, maar dat gaf zo'n onrust in huis, dat ik ermee ben gestopt. Ik voel me gelukkig met de dingen die ik doe, ben drukker dan ooit en mijn kinderen hebben de rust die ze heel hard nodig hebben.
Wat een lief boekje van Knorretje !
Heel goed hoor Ingrid 10 dikke duimen omhoog.Wat een herkenbaar verhaal.En fijn dat het werk zo voor je helemaal ligt.Bravo!!!
Ook ik ben altijd thuis geweest tot de jongens de deur uitgingen.Op later leeftijd z.v opleiding gedaan.Nooit spijt gehad en ondanks de rijpere leeftijd toch heel veel geleerd.
Een reactie posten