"Held op sokken,..."

En ineens was het moment aangebroken dat Supergoof op de trein stapte, richting Utrecht. Met in haar mand 't Ooievaarshuis en een chocolade hart voor Berthi. Van tevoren had ze nog eens in de spiegel gekeken, en bedacht dat, ook al was het niet de meest 'normale' outfit, zij vond 't in ieder geval leuk, en,... heel belangrijk,... erg lekker zitten,...De reis verliep voorspoedig, evenals de wandeling naar het café-restaurant, waar alle hartenhandwerkers mekaar zouden ontmoeten.

Supergoof vond het spannend, want de enige die ze ooit ontmoet had, was Berthi. En ondanks dat ze een vlotte schrijfbabbel heeft, is Supergoof in grote groepen best wel verlegen,... Wat was het vreemd om te merken dat zoveel mensen haar 'goed' kenden, en wat waren de reacties op haar quilt lief! Ze overleefde zelfs de eerste show and tell van haar leven, nog wel op een podium,.... een kleintje,... maar toch,...pfffffffffffffffffff.

Eigenlijk was de dag te kort. Toen Supergoof weer thuis was, bedacht ze dat ze nog met die en die had willen kletsen,... Ze ging ook niet vroeg naar bed, want er waren tenslotte ook nog een paar foto's gemaakt. Nou, die foto's zijn allemaal mislukt. Supergoof wil het de hartenhandwerksters niet aandoen de foto's te plaatsen, zo vreselijk zijn ze, en dat lag absoluut niet aan de fotomodellen!
Toen Supergoof eindelijk in bed stapte, bedacht ze dat het een leuke dag was geweest. Een paar uurtjes later ging de telefoon,.... "Ja, je moet nu komen,...." en daar ging ze weer in het holst van de nacht!
De wereld heeft er een prachtig klein meisje bij! Daar boffen we mee! Proficiat allemaal!
(De beker is van Brixton pottery, en speciaal voor me opgespoord door een Lieve Schat)